Cap Golf Club Bois de Ruminghem

Hoewel een van de juweeltjes der moderne techniek – de TGV – vlak langs rijdt, en bij helder weer in de verte de stoomwolken van de atoomcentrale van Gravelines zichtbaar zijn, voelt u zich hier in Ruminghem toch geheel één  met de natuur. We zijn hier vlakbij het bos van Eperleques en als er vroeg – of laat – wordt gespeeld, komt u er vrijwel zeker reeën tegen die een totaal vertrouwen tentoonspreiden op de 16e hole van deze in 1992 door Bill Baker aangelegde baan.
Vertrouwen, dat heeft de speler wel nodig in zijn swing, want de acht in het bos aangelegde holes vergeven maar weinig onnauwkeurigheden. 
Er kan niet worden gesteld dat de fairways smal zijn, maar de dubbele bomenrij vraagt er wel om, want naast de geestelijke druk die ervan uitgaat, zijn er verder niet zoveel mogelijkheden tot herstel. Niettemin kunnen er interessante uitdagingen worden aangegaan, zoals op de 15e, een naar beneden lopende par 4 met een dogleg naar rechts, waar een goede speler in vrijwel één slag de green kan halen … als hij over het lover heen speelt !
De tien holes in open terrein – in feite op een hogergelegen plateau, hebben niet dezelfde moeilijkheidsgraad, aangezien de reliefverschillen bescheiden blijven, maar het contrast met het bos is zodanig dat de aanknopingspunten overhoop worden gehaald en ook een paar golvingen belemmeren het perspectief. Er zijn natuurlijk water hazards, maar niet al te vervelende, die op vijf holes op het programma staan.
De bunkers worden door de Nederlandse eigenaar gekwalificeerd als Engels (" niet Schots ! "), want vrij vlak en niet heel moeilijk, en de greens als " Amerikaans ", vooral in de zomer, zo snel als ze zijn op de hellingen, die  uitgebreid moeten worden bestudeerd.  
Dit alles geeft een internationale cocktail die een aanvulling kan vormen bij het savoureren van de banen in deze hoek van de Pas-de-Calais.
Aldus het Ruminghem Golf Club aan twee niet van de Kust d' De opaal is een traject in een behouden aard van hout en bos.